تبلیغات
- مقاله ها
- نوحه و مداحی ها
- ویژه نامه پیامبر اکرم(ص)
- ویژه نامه شب های قدر
- ویژه نامه نماز
- دانلود رساله توضیح المسائل مراجع تقلید
- ویژه نامه مهدویت و امام زمان(عج)
- کلیپ ها و سخنرانی ها
- سایر خدمات
- دانلود نرم افزار های مورد نیاز
- عکس ها
- ابزار وبلاگ
- مستند ها و فیلم ها
- ویژه نامه تولد امام رضا(ع)
- بازی های مذهبی
- ویژه نامه شهادت امام جواد (ع)
- ویژه نامه شهادت امام محمد باقر (ع)
- ویژه عید سعید قربان
- ویژه نامه محرم
- ویژه نامه شهادت حضرت ابالفضل (ع)
- ویژه نامه تولد امام حسن عسکری (ع)
- ویژه نامه فاطمیه
- ویژه نامه تولد حضرت فاطمه(س) و روز زن
- وِیژه نامه شهادت امام هادی (ع)
- ویژه نامه تولد حضرت علی (ع) و روز مرد
- ویژه ناه مبعث پیامبر (ص)
- نرم افزار ها
- ویژه نامه ماه مبارک رمضان
- ویژه نامه شهادت امام صادق (ع)
- ویژه نامه شهادت حضرت فاطمه (س)
نویسندگان
پیوندهای روزانه
- دریافت رایگان این قالب
- سایت عاشقانه ماندگار فان
- سایت عاشقانه عشق آفرین
- هاست ویندوز Plesk
- خرید هاست لینوکس
- شارژر همراه پاور بانک
- تبادل لینک 2
- تبادل لینک
- سایت عاشورا
- وبلاگ سرگرمی و تفربح
- کامپیوتر
- فتوکده
- بیوگرافی ایرانیان موفق در سراسر جهان
- ساختن وبلاگ
- شماره پیمان کارها
- حمل ته لنجی با ضمانت از دبی
- خرید از چین
- قلاده اموزشی ضد پارس سگ
- قیمت پرده کرکره ای
- چه تشکی بخریم
- آجرنما لعابدار
- آرشیو لینک ها
صفحات جانبی
- دانلود نسخه موبایل
- دانلود نوحه
- شیعه دانلود
- پیامک های محرم
- آهنگ های پیشواز مخصوص ماه محرم
- زندگینامه حضرت
- حضرت عباس (ع)؛ پرچمدار فضل و ایثار
- عظمت حضرت عباس (ع) و عزای مادر
- نقش آفرینی حضرت عباس(ع) در حماسه عاشورا
- حرم حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)
- کرامات حضرت عباس (ع)
- احادیث حضرت فاطمه
- پیامک شهادت حضرت فاطمه
- زیارت حضرت فاطمه الزهرا
- بهشت بی نشان - دانشنامه حضرت زهرا (س)
- برنامه فدک الزهرا (س) ویژه اندروید
- امدادهای غیبی در عصر ظهور
- جهان در آستانه ی ظهور
- تشخیص و تطبیق نشانههای ظهور
- آشنايي با مفاهيم و اصطلاحات نشانههاي ظهور
- دانلود تصویری سخنرانی استاد رائفی پور احیاءنیمه شعبان
- پیامک های ویژه ماه شعبان
- دکترين ظهور منجي
- فضیلت ماه شعبان
- ليله القدر شب سرنوشت
- امام علي (عليه السلام):نمادي از انسان کامل
- دغدغه امام علی (ع) برای عدالت و آزادی
- امامي که تنها ماند
- علی را «چه» کشت ؟!
- مداحی های شب نوزدهم
امکانات جانبی
جستجو
نویسنده : محمد مهدی قربانی
بازدید :399
احادیثی از امام صادق علیه السلام
هر که در چهار موقع ، مالک نفس خود باشد: هنگام رفاه و توسعه زندگى ، هنگام سختى و تنگ دستى ، هنگام اشتها و آرزو و هنگام خشم و غضب ؛ خداوند متعال بر جسم او، آتش را حرام مى گرداند.
کسی که بدون «بصیرت» عمل می کند، همچون زنده ای است که در بیراهه می رود؛ پس هر چه سریع تر رود، از مقصد دورتر می شود.
حق مسلمان بر مسلمان آن است که خودش سیر نباشد و برادرش گرسنه بماند.
برای مردم دوست بدارید آنچه را برای خودتان دوست می دارید.
محبوب ترین برادرانم نزد من کسی است که عیب های مرا به من به عنوان «هدیه» بازگوید.
نفس خودت را دشمنی قرار بده، که با آن مبارزه می کنی و عاریه ای بشمار، که آن را برمی گردانی.
بر هر مسلمانی که ما را می شناسد (و ما را به رهبری قبول دارد) سزاوار است که هر روز و شب، عمل خود را بر خویش عرضه بدارد و حسابگر نفس خویش باشد.
از شیعیان ما نیست، کسی که به زبان دم از ما بزند، ولی در اعمال و آثار ما، با ما مخالفت کند.
اسراف موجب فقر می شود و میانه روی ثروتمندی ایجاد می کند.
نیکی (به مردم) هدیه ای از سوی خداوند به بنده اش است و چنان نیست که هر که دوست دارد به مردم نیکی کند، آن را انجام دهد، و چنان نیست که هر کس علاقه به کار نیک داشته باشد، بر آن قادر شود.
تو را چه باک، از این که نزد مردم ناپسند باشی، آن گاه که پیش خداوند، پسندیده ای.
کاش، تازیانه بالای سر اصحاب من بود، تا در حلال و حرام، دین شناس شوند.
آن کس که به زمان خویش دانا و آشنا باشد، شبهات به او هجوم نمی آورند.
دوستان من کسانی اند که تسلیم فرمان مایند و از آثار ما پیروی می کنند و در همه ی امورمان به ما اقتدا می کنند.
اسلام، عریان است. باس آن شرم و حیاست، زینت آن وقار است، جوانمردی آن عمل صالح است و ستون آن پارسایی است.
به خداوند امید داشته باش، امیدی که تو را بر معصیت و گناه، گستاخ نسازد. و از او بترس، ترسی که تو را از رحمتش ناامید نکند.
به درستی که شیطان دامهایی دارد که با آن شکار می کند، پس، از تور و دامهای شیطان برحذر باشید و دوری کنید.
چون نیّت بر انجام کاری قوی باشد هیچ بدنی احساس ضعف و ناتوانی نمی کند.
هر چیزی زکاتی دارد، و زکات دانش آن است که عالِم، آن را به اهلش تعلیم دهد.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
سه نفر جز در سه موقع شناخته نمی شوند: حلیم و بردبار، جز در هنگام خشم شناخته نمی شود، شجاع، جز در هنگام جنگ شناخته نمی شود، و برادر، جز در وقت نیازمندی شناخته نمی شود.
به پدرانتان نیکی کنید، تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند و نسبت به زنان مردم عفت داشته باشید، تا زنان شما هم عفیف و پاکدامن بمانند.
به امام صادق(علیه السلام) گفتند: کار خود را بر چه پایه ای بنا گذاشتی؟ فرمود: بر چهار چیز: دانستم که کار مرا، جز خود کسی انجام نمی دهد، پس تلاش کردم، دانستم که خداوند متعال بر من آگاه است، پس حیا کردم، دانستم که رزق مرا دیگری نمی خورد، پس اطمینان یافتم، و دانستم که پایان عمر من، مرگ است، پس آماده شدم.
خشم، کلید هر بدی است.
سه چیز است که در هر که باشد، ایمانش کامل است: کسی که وقتی خشمگین شد، خشمش او را از حق، بیرون نبرد و هرگاه خرسند شد، رضا و خشنودیش او را به سوی باطل نکشاند و هرگاه توانا شد، عفو کند.
سه چیز بر عقل صاحبان آنها دلالت می کند: فرستاده، قدر موقعیت فرستنده را نشان می دهد. هدیه، نشانه قدر و خِرد هدیه دهنده است. و نوشته و نامه، نشانه ی عقل نویسنده ی آن است.
دل، حرم خداست. پس در حرم خدا غیر خدا را ساکن مکن.
پیوند میان برادران دینی در وطن، دیدار و در سفر، نامه نگاری است.
چهار چیز است که اندکِ آن نیز بسیار است: آتش، دشمنی، فقر و بیماری.
هر کس عزّت بدون عشیره و فامیل و ثروتِ بدون مال و هیبتِ بدون حکومت و قدرت می خواهد، پس، از ذلّت معصیت خدا بیرون آید و به عزّت اطاعت خدا وارد شود.
پارساترین مردم کسی است که در برخورد با شبهه، توقف و درنگ کند؛ عابدترین مردم کسی است که واجبات را برپا دارد؛ زاهدترین مردم کسی است که حرام را ترک کند و کوشاترین مردم کسی است که گناهان را ترک کند.
هرگاه زمانه، زمانه ی جور باشد و مردم آن زمان اهل نیرنگ باشند، اطمینان کردن به هر کس، ناتوانی است.
چه زشت است برای مؤمن که رغبت و خواسته ای داشته باشد که او را ذلیل و خوار کند.
از برکت و خجستگی زن، آن است که مهریّه اش کم باشد.
اسرافکار سه نشانه دارد: چیزی می خرد که در شأن او نیست؛ چیزی می پوشد که در شأن او نیست؛ چیزی می خورد که در شأن او نیست.
پیوسته بنده مؤمن، نیکوکار نوشته می شود و محسوب می گردد، تا وقتی که ساکت باشد. ولی آن گاه که سخن گفت، یا نیکوکار یا بدکار نوشته می شود.
مردم به سبب احسان خود، بیشتر زندگی می کنند تا به سبب عمرشان و به دلیل گناهانشان بیشتر می میرند تا به خاطر اجلهایشان.
هر کس پیش از سلام دادن، آغاز به سخن کرد، جوابش ندهید.
بنویسید، چرا که شما هرگز (علوم خود را) حفظ نمی کنید، مگر آن که بنویسید.
ملعون است، ملعون است دانشمندی که سراغ فرمانروای ستمگر برود و یاور او در ستمگریش باشد.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
هرگاه روزه گرفتی، پس گوش، چشم، مو و پوستت نیز روزه باشد.
اصلاح وضع زندگى و معاشرت با پیمانه اى انجام مى شود که دو سوّم آن هوشیارى است و یک سوّم آن بى اعتنایى و تغافل!
هیچ گریانى را ندیدم که همچون قلم به زیبایى تبسم کند.
انسان با ایمان همواره از دو چیز نگران است از گناهان گذشته خود که نمى داند خدا با او چه رفتار مى کند، و از عمر باقیمانده که نمى داند خود چه خواهد کرد!
هیچ کس بر دیگران بزرگى نمى فروشد مگر به خاطر حقارتى که در درون وجود خود احساس مى کند!
کارهاى نیک خود را به خاطر خودنمایى و نشان دادن به مردمى که نه زندگى به دست آنهاست و نه مرگ و نه قدرت دارند مشکلى را براى تو بگشایند، انجام مده!
شخص حسود پیش از آن که به محسود زیان برساند به خودش ضرر مى رساند.
خداوند به تمام پیامبران دستور داد که مردم جهان را به راستگویى و اداى امانت دعوت کنند.
اگر مردم حقوق یکدیگر را بپردازند و نیازمندى نیازمندان را برطرف سازند، زندگى خوب و رضایت بخشى خواهند داشت.
بهشتیان چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان گویا و صریح، قلب پر از محبّت، و دست دهنده.
افراد منافق سه نشانه دارند: زبان آنها با قلبشان هماهنگ نیست، و قلب آنها با عملشان، و ظاهر آنها با باطنشان.
عبادت کنندگان سه دسته اند: آنها که از ترس دوزخ خدا را مى پرستند، این عبادت بردگان است. و آنها که براى پاداش خدا را مى پرستند، این عبادت مزد بگیران است. و آنها که براى عشق و محبّت او او را عبادت مى کنند، این عبادت آزادگان است.
افراد با ایمان از قطعات آهن محکمترند چه این که: آهن هنگامى که وارد آتش شود تغییر مى کند; اما مؤمنان اگر کشته شوند و سپس زنده شوند و باز کشته شوند، تغییرى در روحیه آنها پیدا نمى شود.
آدم با ایمان کمک او پر ارزش، هزینه او کم، در زندگى با تدبیر، و هرگز از یک سوراخ دوباره گزیده نمى شود (هیچ گاه از یک ناحیه دوبار غافلگیر نخواهد شد.
کسى که در راه انجام حاجات و نیازمندى هاى برادران دینیش کوشش کند، خداوند در راه انجام حاجات او خواهد بود.
مردم (در حقوق اجتماعى) برابرند همانند دندانه هاى یک شانه! یک فرد با داشتن برادران (دینى) جمع کثیرى مى شود. و همنشینى با آن کس که آنچه براى خود مى خواهد براى تو نمى خواهد سزاوار نیست.
آنها که بر اثر گناه مى میرند از آنها که با مرگ طبیعى از دنیا مى روند بیشترند!، و آنها که بر اثر نیکوکارى عمر مى کنند از آنها که با عمر طبیعى زندگى مى نمایند زیادترند!
از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند: چگونه مردم از وجود امام غائب و پنهان بهره مى گیرند؟ امام فرمود: همان گونه که از آفتاب در پشت ابرها!
شش چیز است که در افراد با ایمان وجود ندارد: سختگیرى، کج خلقى حسد، لجاجت، دروغ و ظلم و ستم!
از خدا ملاحظه کن و بپرهیز هر چند کم باشد و میان خود و او پرده اى نگاهدار هر چند نازک باشد.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
هنگامى که ببیند کسى در جستجوى گناه مردم و خرده گیرى بر آنهاست اما گناهان خود را فراموش کرده بدانید که به مجازات الهى گرفتار شده است.
آن کسى که داراى سوء خلق است خود را شکنجه مى دهد.
از هوس ها بترسید همان طور که از دشمنان (سر سخت) خود مى ترسید زیرا براى انسان هیچ چیز دشمن تر از پیروى هوس ها و نتایج زبان او نیست!
على(علیه السلام) (براى خانه خود) از بیابان هیزم جمع آورى مى کرد و آب مى آورد و نظافت مى کرد، و فاطمه(علیها السلام)آرد مى کرد، و خمیر مى نمود و نان مى پخت.
سزاوار نیست افراد با ایمان در مجلسى بنشینند که در آن گناه مى شود و توانایى بر تغییر آن را ندارند.
زراعت کنید و درخت بنشانید، به خدا سوگند مردم عملى حلال تر و پاکتر از این انجام نداده اند.
خداوند یقینى که هیچ گونه شک در آن نباشد همانند مرگ نیافریده که گویى شکّى است که هرگز در آن یقین وجود ندارد!
آن کس که نسبت به بزرگترها احترام نگذارد و به کوچکترها محبّت نکند از ما نیست.
شیعیانِ ما را به اوقات نماز امتحان کنید که چگونه به آن اهمیّت میدهند، و این که چگونه اسرار و مقامات ما را در نزد دشمنان بازگو نمیکنند و همچنین با اموالشان امتحان کنید که چگونه به دیگر برادرانشان کمک میکنند.
اوّلین محاسبه انسان در پیشگاه خداوند پیرامون نماز است، پس اگر نمازش قبول شود بقیه عبادات و اعمالش نیز پذیرفته مى گردد وگرنه مردود خواهد شد.
کمترین اندازه اسراف، دور ریختن ته مانده ظرف (غذا یا آب) است.
میانه روى چیزى است که خداى ـ عزّوجلّ ـ آن را دوست دارد و اسراف را ناخوش مىدارد . . . حتّى دور ریختن زیاده نوشیدنىات را.
هنگام خوردن غذا در منزل، آنچه که اطراف سفره و ظرف مى ریزد جمع کنید و میل نمائید که در آن ها شفاى دردهاى درونى است ، ولى چنانچه در بیابان سفره انداختید؛ اضافه هاى آن را رها کنید براى جانوران .
خداوند متعال پنج نماز در بهترین اوقات را بر شما واجب گرداند، پس سعى کنید حوایج و خواسته هاى خود را پس از هر نماز با خداوند مطرح و درخواست کنید.
شانه کردن موى سر موجب نابودى وَبا و مانع ریزش مو مى گردد، و شانه کردن ریش و محاسن ریشه دندان ها را محکم مى نماید.
سزاوار است که هر شخص مؤمن در بردارنده هشت خصلت باشد: هنگام فتنه ها و آشوب ها باوقار و آرام ، هنگام بلاها و آزمایش ها بردبار و صبور، هنگام رفاه و آسایش شکرگزار، به آنچه خداوند روزیش گردانده قانع باشد. دشمنان و مخالفان را مورد ظلم و اذیّت قرار ندهد، بر دوستان برنامه اى را تحمیل ننماید، جسمش خسته ؛ ولى دیگران از او راحت و از هر جهت در آسایش باشند.
هنگامى که روز فرا رسد گوید: تا مى توانى در این روز از کارهاى خیر انجام بده که من در قیامت در پیشگاه خداوند شهادت مى دهم و بدان که من قبلا در اختیار تو نبودم و در آینده نیز پیش تو باقى نخواهم ماند. همچنین هنگامى که شب فرارسد چنین زبان حالى را خواهد داشت .
چهار چیز از اخلاق پسندیده پیغمبران الهى است : نیکى ، سخاوت ، صبر و شکیبائى در مصائب و مشکلات ، اجرا حقّ و عدالت بین مؤمنین .
در آن هنگامى که وارد رختخواب خود مى شوى ، با خود بیندیش که در آن روز چه نوع خوراکى ها و آشامیدنى ها از چه راهى به دست آورده اى و میل نموده اى . و در آن روز چه چیزهائى را چگونه و از چه راهى کسب و تحصیل کرده اى .و در هر حال متوجّه باش که مرگ تو را مى رباید؛ و سپس در صحراى محشر جهت بررسى گفتار و کردارت حاضر خواهى شد.
به وسیله چوب ریحان و چوب انار، دندان هاى خود را خلال نکنید، براى این که تحریک کننده عوامل مرض جذام و پیسى مى باشد.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
ایمان انسان کامل نمى گردد مگر آن که چهار خصلت در او باشد: اخلاقش نیکو باشد، نفس خود را سبک شمارد، کنترل سخن داشته باشد، اضافى ثروتش حق الله ، حق الناس را بپردازد.
اگر انسانى یکى از فرزندانش را پیش از خود به عالم آخرت بفرستد بهتر از آن است که چندین فرزند به جاى گذارد و در رکاب امام زمان علیه السلام با دشمن مبارزه کنند.
چنانچه مؤمنى از برادر ایمانیش حاجتى را طلب کند و او بتواند خواسته اش را برآورد و انجام ندهد، خداوند در قبرش یک افعى بر او مسلّط گرداند که هر لحظه او را آزار رساند.
هرکس که در شب جمعه براى ده نفر از دوستان مؤمن خود که از دنیا رفته اند دعا و طلب مغفرت نماید، از اهل بهشت قرار خواهد گرفت.
شلغم را اهمیّت دهید و مرتّب آن را میل نمائید و آن را به مخالفین معرّفى نکنید، شلغم رگ جذام را قطع و نابود مى سازد.
هر نوع میوه و ثمره اى، مسموم و آغشته به آلودگی ها است؛ هر گاه خواستید از آن ها استفاده کنید با آب بشوئید.
هر که یک مرتبه سوره توحید را تلاوت نماید، همانند کسى است که یک سوّم قرآن و تورات و انجیل و زبور را خوانده باشد.
چنانچه انسان روزه خود را با آب جوش افطار نماید کبدش پاک و سالم باقى مى ماند، و قلبش از کدورت ها تمیز و نور چشمش قوى و روشن مى گردد.
اگر افطارى روزه ات را در منزل برادر - مؤ منت -، انجام بدهى ثوابش هفتاد برابر اصل روزه است .
هرکس وضو بگیرد و با حوله خشک نماید یک حسنه دارد و چنانچه خشک نکند سى حسنه خواهد داشت .
هر کسى بعد از نماز صبح پیش از آن که سخنى مطرح کند، هفت مرتبه بگوید: بسم اللّه الرّحمن الرّحیم ، لاحول و لا قوّة إلاّ باللّه العلیّ العظیم، خداوند متعال هفتاد نوع بلا از او دور گرداند که ساده ترین آن ها مرض پیسى و جذام باشد.
برآوردن حوائج و نیازمندى هاى مؤمن از هزار حجّ مقبول و آزادى هزار بنده و فرستادن هزار اسب مجهّز در راه خدا، بالاتر و والاتر است.
هرکس از شیعیان ما چهل حدیث را حفظ کند و به آن ها عمل نماید، خداوند او را دانشمندى فقیه در قیامت محشور مى گرداند و عذاب نمى شود.
هرکس برادر ایمانى خود را برچسبى بزند و او را متّهم کند از اهل آتش خواهد بود.
با کسى دوستى و رفت و آمد کن که موجب عزّت و سربلندى تو باشد، و با کسى که مى خواهد از تو بهره ببرد و خودنمائى مى کند همدم مباش.
سکوت همانند گنجى پربها، زینت بخش حلم و بردبارى است ؛ و نیز سکوت ، سرپوشى بر آبروى شخص نادان و جاهل مى باشد.
در چهار وقت دعا مستجاب خواهد شد: هنگام نماز وِتر، بعد از نماز صبح ، بعد از نماز ظهر، بعد از نماز مغرب .
هر که قرآن شریف را از روى آن قرائت نماید بر روشنائى چشمش افزوده گردد؛ و نیز گناهان پدر و مادرش سبک شود گرچه کافر باشند.
هرکس که در روز جمعه فوت نماید و از دنیا برود؛ و عارف به حقّ ما اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام باشد، از آتش سوزان دوزخ آزاد مى گردد؛ و نیز از عذاب شب اوّل قبر در امان خواهد بود.
بر شما باد به دخول در مساجد، چون که آن ها خانه خداوند بر روى زمین است ؛ و هر کسى که با طهارت وارد آن شود خداوند متعال او را از گناهان تطهیر مى نماید و در زمره زیارت کنندگانش محسوب مى شوند.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
هنگامى که چهار چیز در جامعه شایع و رایج گردد چهار نوع بلا و گرفتارى پدید آید: چنانچه زنا رایج گردد، زلزله و مرگ ناگهانى فراوان شود. چنانچه زکات و خمسِ اموال پرداخت نشود، حیوانات اهلى نابود شود. اگر حاکمان جامعه و قُضات ستم و بى عدالتى نمایند، باران رحمت خداوند نمى بارد. و اگر اهل ذمّه تقویت شوند، مشرکین بر مسلمین پیروز آیند.
سخن و حدیث من همانند سخن پدرم مى باشد، و سخن پدرم همچون سخن جدّم ، و سخن جدّم نیز مانند سخن حسین و نیز سخن او با سخن حسن یکى است و سخن حسن همانند سخن امیرالمؤ منین علىّ و کلام او از کلام رسول خدا مى باشد، که سخن رسول اللّه به نقل از سخن خداوند متعال خواهد بود.
حضرت فاطمه علیهاالسلام ـ پس از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله ـ خندان و خوشحال دیده نشد. هر هفته دو بار ـ روزهاى دوشنبه و پنجشنبه ـ بر سر تربت شهیدان احد مى آمد. آنگاه ـ به یاد خاطرات گذشته ـ مى گفت: پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله در اینجا مستقر بود و مشرکین در آنجا.
حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام به آن جهت «محدَّثه» نام گرفت که ملائکه از آسمان فرود م ىآمدند و او را صدا مى زدند همان گونه که مریم علیهاالسلام را ندا مى دادند و مى گفتند: «اى فاطمه، خدا تو را برگزید و پاکیزه ساخت و بر همه زنان عالم برترى داد. اى فاطمه همواره خدا را عبادت کن و براى او سجده نما و همراه با رکوع کنندگان به درگاه او رکوع کن».
حضرت فاطمه علیهاالسلام هر صبح شنبه به سوى قبور شهیدان مى رفت و بر سر قبر حمزه مى نشست و براى او از خدا طلب رحمت و آمرزش مى کرد.
ـ در اداره امور خانه ـ حضرت على علیه السلام آب و هیزم تهیه مى کردند و حضرت فاطمه علیهاالسلام گندم آرد مى کردند و خمیر مى نمودند و نان مى پختند و لباسهاى کهنه را وصله مى زدند.
تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام نخى بود که بر آن به تعداد تکبیرات ـ 34 عدد ـ گره زده بود و آن را در دستش مى چرخانید و تکبیر و تسبیح مى گفت، تا وقتى که حمزه شهید شد، تسبیحى از تربت او ساخت. و از آن پس ساختن تسبیح در میان مردم رواج یافت.
مادر ما فاطمه علیهاالسلام همواره دو رکعت نماز مى خواند که جبرئیل به او آموخته بود، در رکعت اوّل آن پس از حمد صد بار سوره قدر و در رکعت دوم پس از حمد صد بار سوره توحید را مى خوانى، و پس از سلام نماز، تسبیحات حضرتش را نیز مى گویى.
چون وقتى که در محراب عبادتش به نماز مى ایستاد، فروغ نورش براى ساکنان آسمان مى درخشید، همان گونه که نور ستارگان آسمان براى زمینیان مى درخشد.
چون قائم ما قیام کند، هر گنجى را بر صاحب آن حرام نماید، تا آن را به خدمت او آورند و او آن گنج را (در راه مصالح مردم) به کار گیرد.
همه زمینهایى که در اختیار شیعیان ماست بر آنان حلال است تا آن که قائم ما قیام نماید و از آنان مالیات زمین هایى را که در اختیار آنان است بستاند و زمین را به ایشان واگذار نماید. اما زمینهایى که در اختیار غیر شیعیان است، درآمد آنان از این زمینها حرام است تا وقتى که قائم ما بپاى خیزد و زمین را از آنان باز ستاند و با ذلت آنان را بیرون براند.
مهدى(علیه السلام) اصحاب خویش را در تمامى شهرها مىپراکند و آنان را به عدالت و احسان فرمان مىدهد، آنان را حاکمان مناطق مختلف قرار داده به آنان دستور مىدهد که به آبادانى و سازندگى شهرها بپردازند.
او (حضرت مهدى علیه السلام) از آنچه گروهها پنهان نموده اند، خبر مى دهد و دوست خود را از دشمنش به فراست باز مى شناسد.
پس (حضرت مهدى علیه السلام) روى به گروه منحرفان نماید و سه روز آنان را موعظه و دعوت کند و چون آنان بر طغیان و کفرشان بیفزایند، فرمان به کشتار آنان مىدهد و همگى را مىکشند.
محل حکومت او کوفه خواهد بود و جایگاه قضاوت و حکمرانیش مسجد جامع کوفه، بیت المال و محل تقسیم غنیمتها مسجد سهله و جایگاه استراحت و خلوتگه او در مکان ریگهاى سفید نجف خواهد بود.
چگونه این امت (وجود حضرت مهدی علیه السلام را) انکار مىکنند که خداوند با حجت خویش آن گونه رفتار نماید که با حضرت یوسف رفتار نمود (امام زمان علیه السلام به صورت ناشناس) در بازارهایشان حرکت نماید و پاى بر فرشهایشان بگذارد تا این که خدا در این باره به او اجازه (ظهور) بدهد.
هرکس پس از نمازصبح و مغرب هفت بار «بسم اللّه، و لاحول و لاقوّة اِلاّ باللّه» را بخواند، خداوند هفتاد نوع از انواع بلا را از او دور مى نماید... امام کاظم علیه السلام فرمودند: من این ذکرها را روزى صدبار مىگویم.
هرگاه حضرت علی علیه السلام از موضوعى نگران و هراسناک مىشد به نماز پناه مىبرد. سپس امام صادق علیه السلام این آیه را خواند: «وَاسْتَعینُوا بِالصَّبُرِ وَالصَّلاةِ ... از شکیبایى و نماز یارى بجویید . . . »(بقره/45). و باز فرمودند: حضرت علی علیه السلام در اواخر عمر خود هر شبانه روز، هزار رکعت نماز مىخواند.
به خدا سوگند على بن ابى طالب علیه السلام تا روزى که از این دنیا رفت مال حرامى نخورد و هیچ گاه بر سر دو راهى ـ که هر دو راه مورد خشنودى خدا باشد ـ قرار نگرفت مگر این که پر زحمت ترین آنها را برگزید و هر حادثه مهمى که براى پیامبر خدا صلى الله علیه و آله پیش مى آمد ـ به دلیل اعتمادى که به على داشت ـ از او کمک مىگرفت. و در میان این امّت هیچ کس نتوانست همانند على علیه السلام: راه پیامبر را ـ بى کم و کاست ـ طى کند و با این همه تلاش و کوشش همواره چون بیمناکان کار مىکرد، چشمى به بهشت و چشم دیگر بر آتش داشت، از سویى امیدوار پاداش بهشت و از سوى دیگر هراسناک از کیفر آتش بود.
امام صادق علیه السلام را مىدیدم که در خانهاش جلوى درِ اتاق رو به قبله مىنشست.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
هرگز هضم غذا بر من مشکل نشده است، زیرا هیچ گاه شروع به غذا نکردم مگر اینکه «بسم اللّه»گفتم و هیچ گاه از غذا خوردن فارغ نشدم مگر آنکه «الحمد للّه» گفتم.
امام صادق علیه السلام را دیدم که موى خویش را با حناى پررنگى حنا بسته است.
هیچ غذایى نمىخورم مگر این که دوست دارم انسان دیگرى نیز در خوردن غذا با من همراه شود.
اى حفص موقعیّت دنیا در نزد من همانند مردارى است که چون ناچار شوم از آن استفاده مىکنم.
امام صادق علیه السلام همچون بردگان (با تواضع تمام) مىنشست و دست خویش را بر زمین مىنهاد و با سه انگشت غذا مىخورد.
من هماره امام صادق علیه السلام را مىدیدم و آن حضرت بسیار اهل مزاح و تبسم بود.
اگر آنکه با شمشیر به على علیه السلام ضربه زد و او را کشت مرا امین خود بداند و از من خیرخواهى و مشورت جوئى نماید و من حاضر به امانتدارى و مشورت او شوم همانا امانت را نسبت به او رعایت خواهم نمود.
بیشترین چیزى که امام صادق علیه السلام ما را بدان سفارش مىنمود نیکوکارى و پیوند با خویشاوندان بود.
به خدا سوگند من شما را به چیزى دستور نمىدهم مگر که خود را نیز بدان فرمان مىدهم پس بر شما باد که تلاش و کوشش کنید.
من با شتاب نیاز دشمن را بر آورده مىسازم از بیم آن که مبادا او را رد کنم و او از من بى نیاز شود.
امام صادق علیه السلام در مسابقه تیراندازى و اسب سوارى حاضر مىشد.
من در برخى زمینهاى کشاورزیم کار مىکنم تا عرق مىکنم، در حالى که افرادى هستند که به جاى من کار کنند و مرا از کار کردن بىنیاز کنند، ولى من کار مىکنم تا خداوند بزرگ بداند که من براى روزى حلال تلاش مىکنم.
چون پارهاى از شب مىگذشت امام صادق علیه السلام کیسهاى انباشته از پول و نان و گوشت بر دوش مىکشید و به سراغ نیازمندان شهر مدینه مىرفت و آن را بین آنان تقسیم مىکرد و آنها هیچ گاه او را نمىشناختند و چون امام علیه السلام درگذشت و این بخششها قطع شد فهمیدند آن شخص امام صادق علیه السلام بوده است.
هرگاه در ماه رمضان به مسافرت مىروم[به احترام ماه رمضان اگر چه مسافرم و روزه بر من واجب نیست ولى] جز به اندازه رمق داشتن غذا نمىخورم و هرگز از آب در حدّ سیراب شدن نمىنوشم.
دوست ندارم که روزه خود را با لذت بیامیزم.
بوى خوش هدیه روزهدار است.
پدرم، مادر، جانم، قبیله و خاندانم فداى او باد.
خدایا مرا در بیم قیامت کمک فرما و تنگاى خوابگاه (قبر) را بر من وسیع فرما و خیر قبل از مرگ و پس از مرگ را بر من روزى فرما.
از من دور شوید تا در پیشگاه خداوند به گناهانم اعتراف کنم، زیرا این جا مکانى است که هر بندهاى در پیشگاه خدا اقرا به گناهانش کند و از خدا آمرزش بخواهد خدا او را مىبخشاید.
امام صادق علیه السلام را کیسه اى ابریشمین و زرد بود که در آن خاک کربلاى حسین علیه السلام بود. چون هنگام نماز فرا مى رسید آن خاک را بر سجاده خود مى ریخت و بر آن سجده مى کرد.
جمیل (از اصحاب حضرت صادق علیه السلام) مىگوید:
امام صادق علیه السلام را دیدم که تمامى گوشههاى کعبه را استلام مىکرد (به آن ارکان دست مىمالید).
یا ارحم الراحمین. سپس حاجت خود را از خدا درخواست مىکردند.
آرى اشکالى ندارد و من نیز این چنین مىکنم.
سرورم (حضرت مهدى علیه السلام) غیبت تو خواب از چشمم ربوده و خوابگاه را بر من تنگ نموده و راحتى قلب را از من گرفته است.
من هرگز آب سرد ننوشیدم مگر آنکه از امام حسین علیه السلام یاد نمودم.
یا نماز مىگزارد، یا سکوت مىنمود (در برخى روایات یا به نماز ایستاده بود) یا قرآن تلاوت مىکرد و در آنچه که سودى نداشت سخن نمىراند و او از دانشمندان و بندگان خداى بود.
سپاس خدایى را که مصیبت مرا در دینم قرار نداد و سپاس خدایى را که اگر مىخواست مصیبت مرا بیش از این قرار دهد [مىتوانست] و ستایش خدایى را بر آنچه که او خواست و همان نیز انجام گرفت.
بر چهار بنیان: [اول] دانستم که عمل مرا کسى دیگر انجام نمىدهد پس تلاش نمودم [دوم] دانستم که خداى بر من آگاه است پس حیا کردم. [سوم] دانستم که روزى مرا دیگرى نمىخورد پس آرام گرفتم [چهارم] دانستم که پایان کار من مرگ است پس براى آن آماده شدم .
افراد زیاد گریه کن پنج نفر بودند: حضرت آدم، یعقوب، یوسف، فاطمه دختر رسول خدا صلى الله علیه وآله و امام سجاد علیه السلام ... که امام بیست یا چهل سال گریه کرد.
امام سجاد علیه السلام چنان با آرامش راه مىرفت مثل این که بالا سرش پرندهاى قرار دارد [که نمىخواهد او حرکتش را متوجه شود و پرواز کند ]دست راست او جلوتر از دست چپش نمىرفت.
من دست پروردگارم را مىبوسم نه دست فقیر را، زیرا صدقه قبل از این که به دست فقیر برسد در دست خدا قرار مىگیرد.
امام على بن الحسین علیهماالسلام مىفرمودند: من دوست دارم که بر کار مداومت داشته باشم اگر چه کم باشد.
امام سجاد علیه السلام جز با کاروانى که او را نشناسند، مسافرت نمىکرد و با آنان شرط مىکرد که از خدمتگزاران کاروان در نیازمندىهاى آنان باشد.
روزى که امام سجاد علیه السلام روزه مىگرفت دستور مىداد گوسفندى تهیه و ذبح شود و تکه شود و پخته شود هنگامى که شب مىشد سر خود را بالاى دیگها خم مىکرد تا بوى آبگوشت را با دهان روزه بچشد و بعد از چشیدن مىفرمودند: کاسهها را بیاورید براى فلان خاندان و فلانى پر کنید تا اینکه به آخرین دیگها مىرسید، نان و خرما آورده مىشد، پس این شامش مىشد.
امام سجاد علیه السلام روزه ماه شعبان و رمضان را به همدیگر وصل مىکرد و مى فرمودند: روزه دو ماه پشت سر هم موجب پذیرش توبه از طرف خداست.
امام سجاد علیه السلام در ماه مبارک رمضان جز به دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر لب نمىگشود و سخن نمىگفت، هنگامى که افطار مىکرد مىفرمودند: معبودا! هرکارى را خواسته باشى انجام دهى انجام خواهى داد.
امام على بن الحسین علیهماالسلام هنگامى که نمازهاى مستحب شبانه از او فوت مىشد آن را روز قضا مىکرد و اگر از نمازهاى مستحبى روز فوت مىشد فرداى آن روز یا جمعه آینده یا ماه بعد آن را قضا مىکرد و اگر نمازهاى مستحبى فوت شده جمع مىشد در ماه شعبان قضا مىکرد تا اینکه تمام نمازهاى مستحبى سال کامل شود.
امام سجاد علیه السلام هنگام نماز لباس پشمى خشن مىپوشید و در مکان زبر و سخت به نماز مىایستاد و بر زمین سجده مىکرد.
امام على بن الحسین علیهماالسلام خوش صداترین فرد در قرائت قرآن بود و صداى قرآن خواندنش را بلند مىکرد تا اهل خانه بشنوند و بهرهمند گردند.
امام زین العابدین علیه السلام چهل سال براى پدر بزرگوارش گریه کرد، در حالى که روزش، روزهدار بود و شبش، شبزنده دارى مىکرد، هنگامى که وقت افطار مىشد غلامش غذا و نوشیدنى براى او مىآورد و جلویش مىگذاشت و عرض می کرد: بخورید، امام علیه السلام مىفرمودند: فرزند رسولخدا علیه السلام گرسنه و تشنه شهید شد. این جمله را تکرار مىکرد و گریه سر مىداد تا اینکه آب و غذایش با اشک چشمش مخلوط مىشد. او همواره چنین بود تا اینکه به جوار رحمت حق شتافت.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
امام باقر علیه السلام هنگامى که از خانهاش بیرون مىرفت مىفرمودند: بنام خدا، خارج شدم، و به نام او داخل مىشوم، و به خدا توکّل نمودم، هیچ قدرت و توانائى جز از ناحیه خدا نیست. محمد بن سنان مىگوید: امام رضا علیه السلام هنگام خروج از منزلش این دعا را مىخواند.
حضرت حسین بن على علیهماالسلام هر شب جمعه به زیارت قبر حضرت حسن بن على علیهماالسلام مىرفت.
امام حسین علیه السلام به خاطر رعایت احترام، هیچ وقت جلوى امام حسن علیه السلام راه نرفت و زمانى که با هم بودند ابتدا به صحبت نکرد.
امام حسن علیه السلام تمام اموالش را حتى کفش و لباس و دینارهایش را سه بار با خدا تقسیم کرد (و به فقرا داد).
امام حسن علیه السلام بیست و پنج بار پیاده به حج رفت.
حسن بن على علیهماالسلام با رنگ سیاه خضاب مىبست [محاسن شریفش را رنگ سیاه مى زد.]
همانا من نسبت به این برده و نسبت به خانوادهام صبر پیشه مىکنم بر چیزى که تلخ تر از حنظل (هندوانه ابوجهل) است. به راستى آن که صبر کند، بواسطه صبرش به درجه روزه دار شب زندهدار مىرسد و نیز به درجه شهیدى مىرسد که در پیشگاه پیامبر اکرم صلىاللهعلیهوآله جنگیده و شمشیر زده است.
پدرم داراى همسرى بود که آن حضرت را اذیت مىکرد، ولى آن حضرت هماره او را مىبخشود.
چون بردگان خود را به کارى مىگمارید که مشکل است، خود نیز با آنها بدان کار مشغول شوید. سپس فرمود: پدرم (امام باقر علیه السلام) به بردگان فرمانى مىداد سپس مىفرمود: سرجاى خود بایستید، سپس مىآمد و در آن کار دقت مىکرد. اگر کار مشکلى بود خودش مىفرمود: بسماللّه و همراه آنان مشغول کار مىشد و اگر کار سبکى بود، از آنان کناره مىگرفت (تا خودشان کار را انجام دهند).
پدرم چون صدقهاى مىداد آن را در دست فقیر مىگذاشت. سپس آن را باز پس گرفته مىبوسید و مىبویید و به فقیر بر مىگرداند، چرا که صدقه قبل از آن که به دست فقیر برسد در دست خداوند قرار مىگیرد. (خداوند آن را مىپذیرد).
پدرم (امام باقر علیه السلام) ما را گرد مىآورد و فرمان مىداد تا طلوع آفتاب ذکر خدا بگوییم آنان که از ما توان قرائت قرآن داشتند، فرمان مىداد تا قرآن بخوانند و آنان را که توان خواندن قـرآن نداشتند مىفرمود تـا ذکر الهى بگویند.
پدرم در میان خویشانش از همه ثروتش اندک تر ولى هزینه اش (بخشش او) بیشتر بود. او هر روز جمعه یک دینار طلا صدقه مى داد.
به نام خداوند خارج شدم و به نام او داخل مى شوم و بر او توکل مى کنم و هیچ اراده و قدرتى نیست مگر از جانب خداوند والا و بزرگ.
خدایا! مردم به من خوش گماناند، پس آنچه را که آنان نمىدانند بر من ببخشاى و مرا به آنچه آنان دربارهام مىگویند مؤاخذه مکن و تو خود داناى غیبهایى.
پدرم در نیمه هاى شب به هنگام مناجاتش مى گفت: [خدایا] فرمانم دادى فرمان نبردم، مرا نهى کردى، دست نکشیدم. پس اینک منم بنده تو در پیشگاهت ایستاده ام و عذرى نمى جویم!
پدرم که ـ رضوان خدا بر او باد ـ در دعاى خویش مىگفت: خدایا نفْسم را اصلاح فرما، زیرا با اهمیتترین کس براى من است. خدایا فرزندانم را اصلاح فرما زیرا آنان دست و بازوى منند. خدایا خانوادهام را اصلاح فرما، زیرا آنان گوشت و خونِ منند. خدایا جمع برادران و خواهران و دوستانم را اصلاح فرما، زیرا صلاح ایشان صلاح من است.
چون مشکلى پدرم (حضرت امام باقر علیه السلام) را غمناک مىساخت، زنان و کودکان را گرد مىآورد و خود دعا مىکرد و آنان آمین مىگفتند.
پدرم بین روزه ماه شعبان و روزه ماه رمضان یک روز فاصله مىانداخت. (یعنى تمام شعبان و رمضان را روزه مىگرفت و تنها یک روز در بین این دو ماه روزه نبود).
امام باقر علیه السلام زیباترین صدا را در تلاوت قرآن داشت. چون شبانگاه بر مىخاست و قرآن مىخواند، رهگذران (سقایان و دیگران) مىایستادند و به صداى قرائت قرآن وى گوش مىسپردند.
«قل هو اللّه احد» [درثواب] با یک سوّم قرآن برابر است ... بین جایگاه من و پدرم درى بود. چون او براى نماز شب برمى خاست، در هر سه رکعت نماز وتر [شفع و وتر] «قل هو اللّه احد» مى خواند.
امام صادق علیه السلام فرمودند:
پدرم ـ رضوان خدا نثارش باد ـ چون شبانگاه از خواب بر مىخاست، قیامى طولانى و رکوع و سجدهاى طولانى به جاى مىآورد، به حدّى که گفته مىشد، خوابش برده است، ناگاه مىشنیدیم که مىگوید: لا إلهَ إلاَّ اللّهُ حَقّا حَقّا.
چون پدرم مىخواست از خداوند چیزى بخواهد، بهنگام ظهر درخواست مىکرد و چون اراده مىکرد از خداوند چیزى بخواهد قبلاً چیزى صدقه مىداد و مقدارى بوى خوش به کار مىبرد و به مسجد مىرفت و براى درخواست خود دعا مىنمود به آنچه خدا بخواهد.
پدرم همواره در روز جمعه به هنگام ظهر غسل جمعه مى نمود.
پدرم دو لباس خشن داشت که نماز خود را با آن دو لباس مىگزارد و چون مىخواست از خداى خود حاجتى بخواهد، آن لباسها را مىپوشید و حاجت خود را از خدا درخواست مىکرد.
پدرم بسیار یاد خدا مى کرد. با او راه مى رفتم و او ذکر خدا مى گفت و با او غذا مى خوردم، او ذکر خدا مى گفت و با مردم سخن مى گفت، ولى سخن گفتن، او را از یاد خدا باز نمى داشت.
خوشا به حال شیعیان قائم ما. آنها که در دورهی غیبتش منتظر ظهور او هستند، و در زمان ظهورش، از او اطاعت میکنند. آنها در شمار اولیاء الله هستند که نه خوفی دارند و نه حزنی.
هنگامی که شخص منتظر از دنیا برود و قائم بعد از او ظهور کند، او پاداش کسی را می برد که دوران ظهور را درک کرده است، پس تلاش کنید و انتظار بکشید ای گروه مؤمنان که رحمت حق شما را فرا گرفته است.
دوستان او (حضرت مهدی علیه السلام) در زمان غیبتش خوار و زبون می شوند...
امام خود را بشناس زیرا اگر امامت را شناختی ضرری نخواهی کرد، چه این امرظهور جلو بیفتد و چه عقب بیفتد.
از تجارت دست مکش و فضل و برکت خدای را بجوی...
هر که دوست دارد از یاران قائم باشد، پس باید انتظار کشد و در حالی که منتظر است، پارسایی و اخلاق نیک را پیشه ی خود کند.
هر یک از شما برای خروج قائم باید خود را آماده کند گر چه به آماده کردن چوبه ای تیر...
خوشا به حال دوستان قائم ما که در غیبتش ظهور او را انتظار می کشند و در ظهورش از او اطاعت می کنند.
علم خویش را بنویس و میان برادرانت انتشار ده و هنگامی که مرگت فرا رسید کتابهای خود را به ارث برای فرزندانت باقی گذار، زیرا در آخر الزمان زمانی پر آشوب خواهد آمد که مردم به چیز دیگری جز کتاب انس نتوانند یافت.
کسی که منتظر و چشم به راه دوازدهمین امام باشد مانند کسی است که با شمشیر آخته از پیامبر خدا دفاع می کند.
پارسایی، پاکدامنی، درستی ... و صبورانه در انتظار فرج بودن، جزء دین و روش امامان است.
هر که در حال انتظار امر ظهور قائم بمیرد همچون کسی است که با او در خیمه اش باشد، نه بلکه مانند کسی است که در کنار پیامبر خدا شمشیر زند.
خداوند شما را مشمول رحمت خود گرداند، بلاها نخست به ما روی می آورد، آن گاه به شما، آسایش ها نخست به ما روی می آورد سپس به شما؛ خداوند رحمت کند کسی را که محبت ما را در دل مردم جای دهد و ما را از چشم مردم ساقط نکند.
فرج ما واقع نمی شود مگر بعد از آن که امتحان شوید و غربال شوید تا تیرگی ها از بین برود و صافها بمانند.
پروردگارا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی، نمیتوانم پیغمبرت را بشناسم. پروردگارا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر پیغمبرت را به من نشناسانی، نمی توانم حجت تو را بشناسم. پروردگارا! حجت خود را به من بشناسان، که اگر حجت خود را به من نشناسانی، دین خود را از دست می دهم، و گمراه خواهم شد".
امام صادق علیه السلام فرمودند:
سه گروه وارد بهشت نمى شوند: 1ـ خونریز 2 ـ شرابخوار 3 ـ کسى که پى سخن چینى است.
آمار
کل مطالب : 336
کل نظرات : 12
آمار کاربران
افراد آنلاین : 1
تعداد اعضا : 0
آمار بازدید
بازدید امروز : 75
بازدید دیروز : 0
ورودی امروز گوگل : 8
ورودی گوگل دیروز : 0
آي پي امروز : 25
آي پي ديروز : 0
بازدید هفته : 349
بازدید ماه : 375
بازدید سال : 12716
بازدید کلی : 71926
اطلاعات شما
آی پی : 3.15.203.0
مرورگر :
سیستم عامل :
امروز :